Μουνκάκσι, Μιχάλι

(Michaly Munkacsy, Μουνκάξ 1844 – Έντενιχ, Βόννη 1909). Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ούγγρου ζωγράφου Μίκαελ Λίμπε (Michael Liebe). Θεωρείται από τις σημαντικότερες ζωγραφικές ιδιοφυΐες του 19ου αι. Εγκατέλειψε την ξυλουργική για να σπουδάσει ζωγραφική, πρώτα με τον Ούγγρο προσωπογράφο Σαμόσι και ύστερα με τον Καρλ Ραλ στη Βιέννη (1864), με τον Βάγκνερ στο Μόναχο (1866) και τέλος με τον Κνάους στο Ντίσελντορφ. Εκεί επηρεάστηκε και από τη μεγαλόστομη ιστορικο-φιλοσοφική ζωγραφική του Κάουλμπαχ. Το 1872 εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι και γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τους τεράστιους και πομπώδεις βιβλικούς και ιστορικούς πίνακες του, όπως «Ο Χριστός προ του Πιλάτου», 1888, «Ιδού ο Άνθρωπος» 1895, «Η ορκωμοσία του Άρπαντ» 1896, σήμερα στη Βουλή της Βουδαπέστης. Αλλά τα καλύτερα έργα του είναι οικογενειακές σκηνές («Εσωτερικό εργαστηρίου», «Οι δύο οικογένειες», «Η γιορτή του πατέρα»), μερικές προσωπογραφίες («Ο καρδινάλιος Χάιναλντ», 1866) και τοπία επηρεασμένα από τον Κουρμπέ και από τον συμπατριώτη του Βλαντισλάβ ντε Πάαλ. Στα έργα αυτά η ζωγραφική του εμφανίζει δύναμη, αρμονία, γνώση του χρώματος και ψυχολογική εμβάθυνση. Αξιόλογα έργα του είναι ακόμα η τοιχογραφία με την «Αποθέωση της Αναγέννησης» για την είσοδο του Ιστορικού Μουσείου Τέχνης της Βιέννης και κυρίως «Ο Μίλτον υπαγορεύει τον Χαμένο Παράδεισο στις κόρες του», 1878 (Νέα Υόρκη, Βιβλιοθήκη Λένοξ.). Πέθανε στο ψυχιατρείο όπου νοσηλευόταν από το 1902. «Η γυναίκα με το φορτίο», αντιπροσωπευτικός πίνακας του Ούγγρου ζωγράφου Μιχάλι Μουνκάσκι (Μουσείο Καλών Τεχνών, Βουδαπέστη).